wrażliwy — wrażliwywi, wrażliwywszy 1. «łatwo reagujący nawet na słabe bodźce, silnie coś odczuwający, nieobojętny na coś, czuły, uczuciowy» Wrażliwy słuch. Wrażliwy człowiek. Wrażliwa natura. Człowiek o wrażliwej konstytucji psychicznej. Być wrażliwym na… … Słownik języka polskiego
czuły — {{/stl 13}}{{stl 8}}przym. Ia, czuli, czulszy {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} wyrażający miłość, tkliwość; traktujący kogoś z serdecznością, delikatnością; pieszczotliwy, wzruszający : {{/stl 7}}{{stl 10}}Czuły… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
muzykalny — muzykalnyni, muzykalnyniejszy 1. «wrażliwy na muzykę, uzdolniony do muzyki» Była bardzo muzykalna, pięknie grała na skrzypcach. ∆ Pamięć muzykalna «zdolność dokładnego odtwarzania zasłyszanych melodii» ∆ Słuch muzykalny, ucho muzykalne «słuch… … Słownik języka polskiego
słowo — 1. przestarz. Być (z kimś) po słowie «być (z kimś) zaręczonym»: – Żeni się pan? – Tak, po słowie jesteśmy. I. Newerly, Pamiątka. 2. Chwytać, łapać kogoś za słowa (słówka) «zwracać złośliwie uwagę na formę wypowiedzi, nie na jej treść, dopatrywać… … Słownik frazeologiczny
stać — I. 1. Coś, ktoś stoi, staje, stanął komuś w oczach, przed oczami, w myślach, w pamięci «coś, ktoś jest przedmiotem czyichś myśli, wyobrażeń, wspomnień»: Przed oczami stanęły mi wszystkie zapamiętane thrillery i sensacyjne filmy (...). W.… … Słownik frazeologiczny
struna — 1. Trafić, utrafić, uderzyć itp. w czyjąś czułą strunę; potrącić, poruszyć w kimś jakąś strunę «poruszyć sprawy, na które ktoś jest wrażliwy»: Poruszyłeś swym listem czułą strunę w mej duszy (...). Przekrój 21/2001. Ona chce naprawiać to, co jest … Słownik frazeologiczny
zryw — Pracować, uczyć się itp. zrywami «pracować, uczyć się itp. niesystematycznie, od czasu do czasu zwiększając gwałtownie tempo pracy»: Odznacza się usposobieniem krańcowo zmiennym. Ludzi ocenia zależnie od tzw. sympatii i antypatii, gwałtowny,… … Słownik frazeologiczny
anormalnie — przysłów. od anormalny Anormalnie wrażliwy. Zachowywać się anormalnie … Słownik języka polskiego
astatyczny — «nie mający stałej albo określonej pozycji lub kierunku, pozbawiony statyczności; niestały, ruchomy, zmienny» ∆ fiz. Igła astatyczna «połączenie dwu igieł magnetycznych, których bieguny są zwrócone w przeciwnych kierunkach; stanowi układ mało… … Słownik języka polskiego
bystry — bystrytrzy, bystrytrzejszy 1. «poruszający się, odbywający się szybko; prędki, szybki, wartki, rączy» Bystry potok, nurt. Bystra rzeka, woda. Bystry koń. 2. «odznaczający się żywością myślenia, szybko orientujący się; sprytny, wnikliwy, zdolny»… … Słownik języka polskiego
